W 2020 roku na terenie naszego kraju zgłoszono aż 13 tysięcy zaginięć osób. Najczęściej głównym celem porywaczy jest zdobycie dużej ilości pieniędzy. Osoba, która została uprowadzona dla okupu musi zachować niezwykłą czujność i uważnie obserwować, co dzieje się wokół niej. Jak zachować się podczas porwania? Poznaj nasze sposoby.
Co zrobić w trakcie porwania?
Najczęściej porwanie może Ci się kojarzyć z okupem lub zemstą na drugiej osobie. Niewątpliwie jest to niezwykle stresująca sytuacja dla osoby, która została uprowadzona. Co ciekawe porwania są powszechne w krajach biedniejszych, szczególnie w Ameryce Południowej. Frustracja spowodowana bezrobociem oraz niewystarczającym wynagrodzeniem powodują, że społeczność szuka łatwego sposobu na zdobycie gotówki.
Ze względu na swoją łatwowierność i ufność na porwania szczególnie narażone są najmłodsze dzieci — łatwo z nimi nawiązać rozmowę i przekupić np. nową zabawką. Oprawcy często porywają również kobiety, które są wykorzystywane seksualnie w domach publicznych.
Zabezpiecz swoje dziecko przed porwaniem i przeczytaj:
W zdecydowanej większości porwań oprawcom nie zależy na śmierci ofiary. Liczą się pieniądze. Jednak mimo wszystko towarzyszy im przemoc i agresja.
Porwanie może mieć miejsce w różnej lokalizacji: w mieszkaniu, podczas podróżowania czy na ulicy. Jeśli przestępca je planował, musiał się do tego przygotowywać przez dłuższy okres czasu, a Ty byłeś śledzony i obserwowany!
Osoby doświadczone w tego typu akcjach często kalkulują, czy czas akcji porwania jest już odpowiedni, natomiast amatorzy działają instynktownie i impulsywnie.
Jak przetrwać porwanie?
Gdy znajdziesz się w niebezpieczeństwie, pierwsze minuty to najlepsza okazja na ucieczkę.
- Przekalkuluj czy jest szansa, aby uciec.
- Krzycz najgłośniej, jak tylko możesz. Jeśli w pobliżu znajdują się ludzie, z pewnością ktoś Cię usłyszy.
- Walcz i nie poddawaj się.
- Jeśli jednak widzisz, że Twoje zachowanie nie przynosi efektu, nie prowokuj przestępców — Twoje życie może być w niebezpieczeństwie.
Jeśli znalazłeś się w sytuacji zagrażającej życiu pamiętaj, aby przede wszystkim (o ile to możliwe) zadbać o swoje zdrowie fizyczne, jak i kondycję psychiczną. Pozwoli Ci to wytrzymać w jak najlepszej formie te ciężkie dni.
Zostałeś zakneblowany lub przywiązany do stołu? Nawet najmniejsze ruchy pozwolą Ci rozruszać mięśnie i dadzą szansę na uwolnienie poprzez zerwanie taśmy i sznurków. Jeżeli oprawca będzie na tyle łaskawy i dostarczy Ci pożywienie oraz wodę — nie odmawiaj! Nigdy nie wiadomo, czy będzie tak hojny następnym razem.
Brak wiedzy na temat dnia, miesiąca i godziny może sprawiać duży dyskomfort. Pomyśl w jaki inny sposób możesz kontrolować upływający czas np. licząc przejeżdżające samochody lub obserwując, jaką czynność wykonują w danym momencie oprawcy. Upływające dni możesz rejestrować za pomocą sznurka np. sznurówki od buta. Każdego dnia zawiązuj pętlę — w ten sposób będziesz mieć pogląd ile czasu spędziłeś w uwięzieniu.
Porwanie a próba ucieczki
Ucieczka z rąk oprawców to duże ryzyko i przed podjęciem próby należy szczegółowo zastanowić się, czy jest to odpowiedni moment. Błędna decyzja może mieć drastyczne skutki — nawet w postaci utraty życia. Jeśli skupisz się na dokładnej obserwacji i zapamiętasz jak najwięcej detali, ucieczka może przebiec po Twojej myśli.
Jeśli jesteś w stanie przypomnij sobie:
- jak porywacze wyglądali w momencie uprowadzenia,
- ile czasu zajął transport do miejsca przetrzymywania,
- jakim pojazdem zostałeś przewieziony,
- czy droga była kręta lub prosta,
- ton głosu przestępców,
- charakterystyczne zapachy.
Pamiętaj: Nie działaj pochopnie, z pewnością pomoże Ci ułożony w głowie plan działania.
Porwanie — syndrom sztokholmski
Syndrom sztokholmski jest stanem psychicznym, który często można zaobserwować podczas sytuacji stresowych np. porwania, długotrwałego uwięzienia, mobbingu czy znęcania się. Przedstawiona reakcja psychiczna nierzadko jest widoczna u osób uprowadzonych. Do jej najczęstszych objawów można zaliczyć:
- uzależnienie od porywaczy,
- lojalność wobec osób, które przetrzymywały daną osobę,
- przymus wykonywania rozkazów i bycia posłusznym,
- pomocy porywaczom.
Psychologowie i psychiatrzy zakładają, że aby doszło do syndromu sztokholmskiego muszą zostać spełnione cztery wymagania:
- Osoba poszkodowana jest w stałym zagrożeniu życia, a przestępca jest zdolny do największych wykroczeń.
- Dręczyciel sprawił przyjemność ofierze np. przynosząc jedzenie, napój lub zadbał o niezbędną higienę.
- Oprawca nie daje cienia szansy na ucieczkę.
- Całkowite odseparowanie od świata zewnętrznego.
Podsumowanie
Każde porwanie w znaczny sposób różni się od siebie oraz charakteryzuje się zupełnie innym podejściem porywaczy względem ofiar.
Jedni stosują nadwyraz brutalne metody, po to aby przestraszyć porwane osoby, natomiast inni boją się skrzywdzić poszkodowanych. O Twoim życiu decydować będzie zachowanie spokoju i opanowania, ponieważ każdy gwałtowny ruch wiąże się z nieprzyjemnymi konsekwencjami.